Poprawa funkcji skurczowej lewej komory u pacjenta z niewydolnością serca jest możliwa i zależy przede wszystkim od przyczyny prowadzącej do uszkodzenia serca. Jeśli przyczyna niewydolności serca jest odwracalna, to jej wyeliminowanie może doprowadzić do powrotu prawidłowej funkcji skurczowej lewej komory. Możliwe to jest w przypadku choroby niedokrwiennej serca (pod warunkiem zachowanej żywotności mięśnia lewej komory czyli braku blizny), zapalenia mięśnia sercowego, toksycznego uszkodzenia serca, nadciśnienia tętniczego, wad zastawkowych, kardiomiopatii tachyarytmicznej (wywołanej szybką czynnością komór w przebiegu arytmii), czy kardiomiopatii połogowej (występującej u kobiet w okresie okołoporodowym). Wyleczenie przyczyny oraz optymalne leczenie farmakologiczne niewydolności serca zwykle prowadzi w tych wypadkach do poprawy funkcji serca jako pompy. Natomiast jeśli przyczyna uszkodzenia jest nieodwracalna jak to występuje po zawale serca (obecna blizna w ścianie serca), czy w kardiomiopatii uwarunkowanej genetycznie, to poprawa jest mniej prawdopodobna. W takich przypadkach stosowanie odpowiedniej farmakoterapii oraz modyfikacji stylu życia (stosowanie odpowiedniej diety oraz regularnej aktywności fizycznej) zapobiega przede wszystkim postępowi niewydolności serca czyli dalszemu uszkodzeniu serca oraz występowaniu zaostrzeń objawów.